José Mª Cao: «El Padre de la Caricatura Argentina»

Naceu en Santa María de Cervo o 13 de decembro de 1862. Cando tiña 13 anos comezou a mostrar as súas aptitudes co debuxo na fábrica de porcelana de Sargadelos onde traballaba seu pai. Tras o peche das Reais Fábricas en 1877, trasladáronse a Xixón, onde ingresou como pintor decorador na fábrica de louza La Asturiana. Na cidade asturiana coñeceu ao escultor galego Xosé María López Rodríguez, que lle ensinou as distintas técnicas da escultura e do debuxo. Na Coruña realizou os seus primeiros lenzos e retratos e comezou distintas carreiras como comercio, maxisterio, aduanas e telégrafos, etc.

En 1886 emigrou a Bos Aires e empezou realizando caricaturas na rúa. Un ano máis tarde pasou a dar clases nun colexio e colaborar en distintos xornais. Posteriormente colaborou na revista El Sudamericano facendo caricaturas e pouco tempo despois no semanario Don Quijote. Nesta publicación e xunto a Eduardo Soto, criticou aos gobernantes arxentinos, o que o levou en moitas ocasións ao cárcere e ao peche da revista. Isto fixo que Cao decidise fundar un xornal galego, saíndo así o primeiro exemplar de El Eco de Galicia.

Cao fixo caricaturas duras contra os ianquis, cando en 1896 comezaban a intervir na guerra separatista de Cuba contra España. En 1899 debuxou o traxe que usaron os compoñentes da rondalla do Orfeón Gallego para o entroido daquel ano; foi o debuxante do xornal humorístico ilustrado de Bos Aires, El Arlequín.

Pero onde desenvolveu o seu principal labor foi en Caras y Caretas, desde a fundación da revista, e que tivo a honra de dirixir na súa etapa máis brillante, constituíndo un modelo no seu xénero. Non houbo acontecemento político ou personaxe famoso que non tivese caricaturas, e o que é máis curioso, nos versos con que ao pé das caricaturas matizaba maravillosamente o difícil arte da sátira ou do humorismo. Nestes debuxos está a historia de varios anos de política arxentina.