“Un tesoro de mujeres excepcionales nos ha legado la cultura griega. El dolor, la fidelidad, la justicia, la alegría, la belleza, la amistad, la bondad, llenan las páginas de la épica o la tragedia. Esos sentimientos ideales los encarnan personajes femeninos que han llegado vivos hasta nuestros días como Ifigenia, Helena, Creusa, Calipso, Fedra, Danae, Antígona, Penélope, Electra, Nausicaa, Dafne, Casandra”. E. LLedó
1. adj. Dicho de una mujer : homosexual.
Real Academia Española © Todos los derechos reservados
2. adj. Perteneciente o relativo al lesbianismo o
a las lesbianas.
3. adj. p. us. lesbio (‖ natural de Lesbos).
4. adj. p. us. lesbio (‖ perteneciente a Lesbos).
Aínda que segundo a RAE o primeiro significado do termo e de carácter «sexual» e relativo soamente ás mulleres, para nós esta palabra nace como un «xentilicio» que tería ademais de feminino o correspondente masculino, xa que respondería a todos os habitantes da illa de Lesbos no mar Exeo e pertencendo no pasado e na actualidade a Grecia.
Pero como todo na Historia, a interpretación dos feitos depende de quen nola conta; e así os escritores posteriores ( todos homes) nos falaron dunha veciña de illa, Safo de Lesbos, como unha poetisa de lírica monódica, pero a diferencia dos seus compañeiros de oficio ( Alceo e Anacreonte), ela era unha auténtica corruptora de rapazas das clases aristocráticas ás que seducía en medio de maravillosos versos… , o que por outro lado non parece tan mala idea se lemos o que nos quedou da súa obra e vemos as representacións imaxinarias que os artistas sobre todo «prerrafaelistas» fixeron de desta muller , da súa illa e da súa cidade Mitilene.
O que parece claro neste século XXI do #metoo é que Safo ni foi como a presentaba Peter Bayle no s.XVII como «unha depravada», nin como a describía nos anos 40 do século XX Abraham Wilamowitz «unha refinada directora dun colexio de remilgadas señoritas de clase alta» Tampouco nos queda claro cando comezou a ser usado este termo como sinónimo de «muller homosexual», pero parece que todo apunta ao século XVIII na Ilustración francesa para referirse ás SALONIÈRES , mulleres cultas e «ilustradas» que tiñan reunións literarias e culturarais con moita frecuencia nos salóns de París.
BIBLIOGRAFÍA.- https://es.slideshare.net/armandovillotaesparza/safo-o-el-amor-de-las-muchachas
(Consultada en Maio 2019)
FERRER VALERO, S: El papel de las mujeres en la Antigüedad