LUCILIO

«Pero si amas ingenuamente a tu esposa, si tu corazón está entregado a ella sólo, agacha la cabeza y prepara, ay, el cuello para llevar el yugo. No encontrarás ni una que respete a quien la ama».
Lucilio: Sátira VI, vv 206-208

Cayo Lucilio (148a.c.-102a.c.) foi un escritor romano considerado o creador da sátira como xénero literario. Lucilio escribiu 30 libros de sátira dos que se conservan 1300 fragmentos e que tratan tres temas principais: autobiográfico, onde narra eventos que lle sucederon en viaxes; política, realizando escritos contra o senador Lupo tachado de corrupto e nos que tamén fala sobre gramática e retórica; vicios humanos, criticando diferentes costumes gregas da nobreza desde puntos de vista morais e filosóficos. Deste xeito Lucilio escribiu baixo a influencia helénica e a filosofía estoica.

Lucilio tamén é coñecido por ser un home misóxino, rasgo palpable nalgún fragmento das súas sátiras, como sucede no seu XXVI libro onde menciona as calamidades e males que conleva para un home casarse, facendo fincapé nun destes males como son as infidelidades ao considerar á muller infiel por «natureza». Como este comentario misóxino hai moitos provintes de moitos filósofos, escritores e intelectuais da época que a pesar de ser persoas avanzadas para o seu tempo en campos como poden ser as matemáticas, astronomía etc, posuían un pensamento acerca das mulleres de aversión, ao considerar que estas deben estar exentas de toda actividade intelectual e polo tanto non poden participar en debates públicos, tendo que cercarse no ámbito doméstico e de coidado dos fillos así como ser «boas» esposas baixo o mandato do marido.