“Un tesoro de mujeres excepcionales nos ha legado la cultura griega. El dolor, la fidelidad, la justicia, la alegría, la belleza, la amistad, la bondad, llenan las páginas de la épica o la tragedia. Esos sentimientos ideales los encarnan personajes femeninos que han llegado vivos hasta nuestros días como Ifigenia, Helena, Creusa, Calipso, Fedra, Danae, Antígona, Penélope, Electra, Nausicaa, Dafne, Casandra”. E. LLedó
Penélope «a perfecta esposa «
A continuación dispóñome a contar unha historia mitolóxica da antiga Grecia para así poder explicar o síndrome de Penélope.
Penélope esperaba a chegada do seu marido da guerra de Troia, pero tristemente o seu marido Odiseo nunca regreseou. Algúns déronno por morto, e aproveitando a súa ausencia moitos homes pretendían a Penélope e incluso propoñíanlle matrimonio, pero ela negábase. Para manter a súa castidade Penélepe dixo que contraería matrimonio cando rematara o tecido que estaba a facer, pero o que a xente non sabía era que estaba facendo unha trampa xa que de día tecúa e de noite destecía, para así poder agardar a que o seu marido volvera, e finalmente prolongou este tecido 20 anos, xusto cando o seu home regresou.
Pois con esta historia procedo a explicar o chamado «Síndrome de Penélope». As persoas que teñen que vivir a migración sofren un tipo de trastorno debido a separción entre persoas que se aman o cal é denominado co nome «Síndrome de Penélope». Este síndrome xenera un trauma de disociación cunhas consecuencias a longo prazo implican efectos profundos e duradeiros, os cales provocan estrés, ansiedade, depresión, fatiga crónica e hipertensión. Este síndrome soe darse en mulleres que teñen que sacar a diante a súa familia coa ausencia do seu marido.
Realización: Cristina González